Het wel bekende advies voordat je een presentatie gaat geven; beeld je gewoon in dat iedereen naakt is. Dan sta jij in ieder geval niet voor aap. Ik denk dat iedereen dit advies weleens gehoord heeft en een aantal mensen zich afgevraagd zullen hebben dat wanneer ze dit echt zullen doen, zouden weten dat er van de presentatie niks terecht meer zou komen omdat je dan niet serieus meer zou kunnen zijn. Naast dit advies zullen er vast ook mensen zijn die dromen hebben voorafgaande aan de presentatie, of een droom óver een presentatie.

Er staat iets spannends te gebeuren en die nacht droom je dat je voor een volle zaal aan het spreken bent en je komt erachter dat je daar in volle glorie poedeltje naakt open en bloot jezelf het volledige podium aan het geven bent en het waarschijnlijk al een hele tijd aan het doen bent. Je schrikt wakker, bezweet en beschaamd. De gedachten van rampscenario's zullen door het hoofd razen. En dit is nou net waar ik het even over wil hebben. ANGST. De kloppende keel, het zweet en de weet het was maar een droom, maar de kennis dat dromen iets vertellen. De anderen waren niet de naakte, maar jij. En nu?

Persoonlijk is mijn glimlach mijn visitekaartje ,mijn handelsmerk en hetgeen wat ik opzet als ik mezelf te hard voorbij ren. Jullie snappen het, erg belangrijk. Detail, ik ben mijn glimlach vergeten in het voorbij rennen. Ik ben te hard gegaan. Me enorm machteloos gevoeld en de grip verloren. Nu is het zo dat mijn onderbewuste dit me al meerdere malen hard aangegeven heeft in de nacht. Ik deed mijn ogen dicht en begon mijn reis naar het onderbewuste. Steeds maar weer, iedere keer verloor ik in situaties al mijn tanden; een enorme pijn en ongemak kwam erbij kijken. Met wanhoop probeerde ik al mijn tanden terug te stoppen in mijn mond en elke keer dacht ik, "normaal droom ik dit alleen maar, nu is het echt."

Daar gaat mijn handelsmerk, daar ga ik, daar verlies ik alles waar ik voor sta. Badend in het zweet, met mijn hart in de keel schrok ik wakker. Pijn in mijn kaak, direct in de spiegel. Alles zat er nog, opluchting maar huilend. Mijn tanden, mijn tanden. Ik snakte naar adem, maar ging niet meer slapen. Deze nachten kon ik niet meer aan. De woorden van de tandarts suisden door mijn hoofd als monsters, ~je verstandskiezen moeten eruit gesneden worden.~ HELL NO! ik verlies ze elke nacht al.
(Resultaat) angst voor de tandarts, 2.5 jaar niet langs geweest.
Boos op mezelf -> je tanden zijn je visitekaartje
(Kennis) -> tanden staan voor kracht, verlies van tanden in droom staat voor machteloos gevoel)
(Realiteit) verstandskiezen hebben niks te maken met mijn dromen.

Uiteindelijk na dik een jaar een depressie te hebben en weer wat lichtpuntjes te zien kwam er een bijzondere gedachte bij me op waar ik me gelijk aan vast gebeten heb. "Klaar met dat gedonder!"
Schrijf je in bij de ANGST tandarts. "Kneus, denk om je gebit het zijn maar nachtmerries." Het was zo ver!
Na 2.5 jaar werd mijn naam geroepen vanuit de tandartsen kamer. Daar kwam hij, de tandarts die je alleen in series ziet die uitlopen op romantische zwijmelverhalen of de jacht op de knappe man, hoe noemen ze dat ook alweer?.. ah ja! The bachelor. Hij was precies zoals het boekje van het dames brein beschreven heeft zoals de man hoort te zijn. Volgens mij vanuit de kant van ergens waar cowboy s leven ook. Maar hij was het! Hij vroeg me waar mijn angst vandaan kwam.(is nu al weg meneer, ging het door m'n hoofd)

Ik vertelde hem over m'n nachtmerries en depressie. Hij was vooral geïnteresseerd in m'n glimlach, terwijl ik alleen maar op stond te letten of deze niet teveel opviel...
Hij begreep m'n angst nu wat beter, hij vertelde gekeken te hebben, maar m'n gebit lag het niet aan, nog niet zo'n sterk gebit gezien! En geen zorgen, kiezen hoeven er niet uit.
Ik zat daar in die stoel me af te vragen wat me overkwam. Ik had angst gekregen doordat er een indicatie overeen kwam met mijn ergste nachtmerrie.  Mijn kracht verliezen.

Deze man, die door denk ik zijn verschijning alleen al angsttandarts mocht worden heeft me er zo vanaf geholpen door gewoon zijn werk te doen. Deze man, heeft mij geholpen weer een stukje kracht terug te pakken. Ik liep weg, lichtelijk zwevend door de overwinning, ik belde mijn vrouw om te vertellen dat ik mijn angst overwonnen heb! Met mijn glimlach op mijn gezicht waarmee ik mijn vrouw gewonnen heb, maar ze blijft me vertellen dat ze gevallen is op mijn kracht.